Polska dramatyczna 2 : dramat i dramatyzacje w XVIII i XIX wieku

Profesor zwyczajny Uniwersytetu Jagiellońskiego i kierownik Katedry Performatyki. Gościnnie prowadziła wykłady i seminaria na uniwersytetach europejskich. Jej zainteresowania naukowe obejmują europejski dramat XX wieku, problematykę gender i queer oraz zagadnienia performatywności kultury XIX i XX wieku. Zajmuje się także tłumaczeniem prac naukowych i sztuk teatralnych. Opublikowała dziesięć monografii, m.in. Upiory i inne powroty. Pamięć – historia – dramat (2005), Inny Szekspir (2009) oraz z Mateuszem Borowskim W pułapce przeciwieństw. Ideologie tożsamości (2012). Współredagowała monografię Fictional Realities / Real Fictions (Cambridge 2007), Worlds in Words. Storytelling in Contemporary Theatre and Playwriting (Cambridge 2010) oraz antologię polskiej myśli teatralnej XX wieku Theater spielen und denken (Suhrkamp 2008).

Absolwentka teatrologii, doktor nauk humanistycznych, wykłada w Katedrze Performatyki na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie ukończyła także studia podyplomowe z zakresu Gender w Instytucie Sztuk Audiowizualnych. Autorka książek: Muszę się odrodzić. Inne spotkania z dramatami Stanisława Ignacego Witkiewicza (2007), Samoprezentacje. Sade i Witkacy (2010). W latach 2008-2011 prowadziła zajęcia „Gender w dramacie i teatrze” w Instytucie Sztuk Audiowizualnych UJ. Współpracuje z Instytutem Teatralnym im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie, gdzie m. in. prowadziła autorskie warsztaty Lacanowskie Teatralna nieświadomość. W 2013 roku we współpracy z Instytutem Teatralnym zorganizowała konferencję Nie może tak zostać – polski punk. Współpracuje także z Instytutem im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu, gdzie prowadziła zajęcia w ramach semestru autorskiego Grotowski i anarchia myślenia (Otwarty Uniwersytet Poszukiwań 2011/2012). Uczestniczy w projektach badawczych dotyczących dramatu i teatru, performatyki (obecnie w projektach Polska dramatyczna. Ustanawianie i negocjowanie wspólnoty w dramacie polskim po 1765 roku oraz Biografia w teatrze – filozofia i rzecz w ramach programu Kto inspiruje? Tadeusz Kantor 2013/2014, Cricoteka). Publikuje w „Dialogu”, „Didaskaliach”, „Performerze”. Przygotowuje książkę Punkowy atlas polskiego świata. Historia i afekt, a także autorski projekt badawczy dotyczący polskiej kultury undergroundowej lat osiemdziesiątych XX wieku.

Profesor zwyczajny w Katedrze Performatyki Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Zajmował się historią i teorią sztuki aktorskiej XIX wieku (książki Sztuka aktorska w polskim piśmiennictwie teatralnym XIX wieku…, 2003; Dramaturgia praktyczna. Polska sztuka aktorska XIX wieku w piśmiennictwie teatralnym swej epoki, 2005). W latach 2005-2008 kierował projektem badawczym „Polskie piśmiennictwo teatralne XIX wieku”, którego efektem jest między innymi redagowana przez niego seria o tej samej nazwie. Od kilku lat koncentruje się na badaniach nad swoistością polskiej tradycji teatralnej i performatywnej, czego efektem są książki Polski teatr przemiany (2007) oraz autorska synteza dziejów polskich sztuk przedstawieniowych – Teatra polskie. Historie (2010). Swoiste współczesne dopełnienie tej ostatniej stanowi najnowsza książka poświęcona przedstawieniom publicznym po katastrofie smoleńskiej Teatra polskie. Rok katastrofy (2013). Inną dziedziną jego zainteresowań jest biografia i twórczość Jerzego Grotowskiego (Grotowski. Przewodnik, 2009). Należał do międzynarodowego zespołu redakcyjnego edycji Tekstów zebranych Grotowskiego (2012). W latach 2010–2013 był dyrektorem naukowym Instytutu im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu. Od 2014 roku jest zastępcą dyrektora Instytutu Teatralnego im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie.

Adiunkt w Katedrze Performatyki na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie również ukończył filologię angielską. Pracę doktorską In Search of the Real. New Developments of the European Playwriting of the 1990s obronił na Uniwersytecie im. Jana Gutenberga w Moguncji, a jej polska wersja ukazała się jako W poszukiwaniu realności (2005). Z Małgorzatą Sugierą opublikował monografię W pułapce przeciwieństw. Ideologie tożsamości (2012). Jego główny obszar badań to najnowszy dramat i teatr europejski i amerykański oraz teoria queer. Zajmuje się także tłumaczeniem tekstów literackich i naukowych. Współredagował monografię Fictional Realities / Real Fictions (Cambridge 2007), Worlds in Words. Storytelling in Contemporary Theatre and Playwriting (Cambridge 2010) oraz antologię polskiej myśli teatralnej XX wieku Theater spielen und denken (Suhrkamp 2008).

adiunkt z habilitacją w Katedrze Performatyki Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie również ukończył studia teatrologiczne. W 1988 roku przebywał na półrocznym stypendium Fulbrighta na uniwersytecie SUNY at Buffalo w USA. W rozprawie doktorskiej zajmował się procesem interpretacji w ujęciu kognitywnym (Scena teatru, scena mentalna. Proces interpretacji w ujęciu kognitywnym, 2005). Był inicjatorem i współorganizatorem serii konferencji dla młodych naukowców, poświęconych problematyce teatru i dramatu. Opublikował monografię Po-między-nami. Słaby dyskurs w polskim dramacie współczesnym (2011). W 2013 roku odbył czteromiesięczne praktyki w ramach projektu, którego celem było zwiększenie transferu wiedzy ze strefy nauki do biznesu oraz wzmocnienie powiązań między obiema strefami. Zajmuje się współczesną kulturą medialną, ze szczególnym uwzględnieniem seriali oraz tożsamości wirtualnej. Drugim obszarem jego zainteresowań są badania nad pracą dramaturga w jej wymiarze praktycznym i teoretycznym.

Absolwentka Wydziału Polonistyki oraz Instytutu Stosowanych Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego, doktor nauk humanistycznych w zakresie literaturoznawstwa, autorka monografii Maria Konopnicka. Lustra i symptomy (2011). Wydała z rękopisów Listy do synów i córek Marii Konopnickiej (2010). Przygotowuje książkę na temat recepcji psychoanalizy w kulturze polskiej przed 1939 rokiem. Pracuje na Uniwersytecie Warszawskim w Zakładzie Literatury i Kultury Drugiej Połowy XIX Wieku.

adiunkt w Katedrze Performatyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Pracowała jako lektor języka i kultury polskiej na Uniwersytecie „Orientale” w Neapolu. Absolwentka teatrologii na UJ oraz italianistyki na Uniwersytecie „La Sapienza” w Rzymie. Jest autorką monografii Cielesność w dramacie. Teatr Piera Paola Pasoliniego i jego możliwe kontynuacje (2006), tłumaczką dramatów Piera Paola Pasoliniego i Emmy Dante, redaktorką i tłumaczką antologii współczesnego dramatu włoskiego Na jeden i kilka głosów (2007) oraz włoskiej antologii współczesnego dramatu polskiego Polonia-Nuova Generazione (Neapol 2007). Przygotowuje rozprawę habilitacyjną Włoski aktor–autor jako konkurencyjny paradygmat twórcy w teatrze, dramacie i performansie XX wieku. Jej zainteresowania naukowe obejmują zagadnienia przekładu i transferu międzykulturowego oraz metodologie badawcze z kręgu nowego historyzmu, postkolonializmu i performatyki.

Doktor habilitowany, profesor Uniwersytetu Warszawskiego (Zakład Komparatystyki ILP, kierownik Pracowni Literatury Okolicznościowej i Użytkowej). Autor książek poświęconych Mickiewiczowi (Wielka całość. Dyskursy kulturowe Mickiewicza, 2006, 2010; O prelekcjach paryskich Adama Mickiewicza, 2007; Inny Mickiewicz, 2013) i Słowackiemu (Fragmenty o Słowackim, 2001), retoryce (Jak mówić, rozmawiać, przemawiać?, kolejne wydania od 2005), a także ponad stu artykułów dotyczących literatury romantycznej, literatury współczesnej oraz teorii literatury i komparatystyki literackiej, publikowanych w kraju i za granicą (m.in. w „Pamiętniku Literackim”, „Tekstach Drugich”, „Ruchu Literackim”, „Przeglądzie Humanistycznym”). Redaktor tomów zbiorowych: Juliusz Słowacki. Wyobraźnia i egzystencja, 2002; Sztuczne raje… Używki w literaturze, 2002; Co i jak przepisać w historii literatury polskiej?, 2007; Romantyzm i nowoczesność, 2009; Słowacki postkolonialny, 2010; Jak pisano i jak pisać o romantyzmie polskim?, 2010; Romantyzm w lustrze postmodernizmu (i odwrotnie), 2014. Stypendysta Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej (2001-2002). Członek rady serii wydawniczej „Polonistik im Kontext” (LIT Verlag), a także serii „Czarny Romantyzm” (UwB). Członek zarządu Polskiego Stowarzyszenia Komparatystyki Literackiej. Kieruje grantem NPRH „Romantyzm środkowoeuropejski w perspektywie postkolonialnej”.

Absolwentka studiów doktoranckich na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz podyplomowych studiów „Wiedza o kulturze i filozofia” na Wydziale Filozoficznym. Sekretarz redakcji „Nowej Dekady Krakowskiej”. Autorka monografii Czy w tej autobiografii jest kobieta? Kobieca literatura dokumentu osobistego od początku XIX wieku do wybuchu II wojny światowej (2013). Prowadzi zajęcia na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego i na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II. Publikacje w tomach pokonferencyjnych i w wielotomowym Krakowskim szlaku kobiet. Przewodniczce po Krakowie emancypantek, a także na łamach takich czasopism, jak „Ruch Literacki”, „Państwo i Społeczeństwo”, „Wielogłos”, „Dekada Literacka”, „Nowa Dekada Krakowska” „Historia Pol(s)ki”. Zainteresowania naukowe: autobiografia i epistolografia, narracyjne teorie tożsamości, metoda biograficzna w humanistyce, biblioterapia, literatura Młodej Polski i dwudziestolecia międzywojennego, feministyczna krytyka literacka.

Adiunkt w Katedrze Performatyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jako recenzentka stale współpracuje z miesięcznikiem „Teatr”; współredaguje pismo naukowe „Performer” wydawane przez Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu. Jest autorką monografii: Książę. Hamlet Juliusza Osterwy (2009), współredaktorką tomów: Słowacki/Grotowski. Rekontekstualizacje (2010), dwujęzycznego: Polska. Kultura. Ukraina: wykłady o teatrze, (Kijów–Wrocław 2010), Performans, performatywność, performer (2013). Jej zainteresowania naukowe obejmują historię Reduty i filozofię teatralną Juliusza Osterwy, polską recepcję dramatów Williama Szekspira, działalność i piśmiennictwo Łesia Kurbasa oraz polski teatr współczesny.

Adiunkt z habilitacją w Katedrze Teatru i Dramatu Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Historyk teatru, krytyk teatralny, współredaktor Gazety Teatralnej „Didaskalia”. Członek Polskiego Towarzystwa Badań Teatralnych oraz Komitetu Nauk o Sztuce Polskiej Akademii Nauk. Autorka kilku książek, m.in. Prowincjonalny teatr stołeczny. Trzy spojrzenia na scenę lwowską 1864-1887 (2011), oraz około stu artykułów w periodykach naukowych oraz monografiach zbiorowych.