Trzy, cztery – tragedia!

Bohaterowie tej elementarnej tragedii zagubili się w świecie, który wyciągnął im spod nóg wszystkie mocne, „pomocne”, cywilizacyjne oparcia. Idee, które globalistyczne ideologie transformacji przedstawiały im jako ideały, okazały się labiryntem bez wyjścia i ciężarem; ich dźwiganie odebrało im resztki ludzkiej godności. Cywilizacja jednorazowego użytku uczyniła z nas ludzi jednorazowego użytku.

(Damir Munitić, reżyser prapremiery Cnót Zachodniej Cywilizacji)

Artur Grabowski jest autorem świadomym teoretycznych podstaw nowoczesnego pisarstwa dramatycznego. Najbliższa jego obecnej twórczości wydaje mi się teoria sformułowana przez Martina Esslina w The Field of Drama. Dramat napisany stanowi w niej reprezentację dramatu ukrytego–metafizycznej, a nawet mitycznej praprzyczyny działań i wypowiedzi postaci.

(Jacek Kopciński)

Artur Grabowski jest według mnie jednym z najciekawszych polskich dramaturgów. Posiada rzadką dziś umiejętność łączenia współczesnego języka literatury z obrazami zaczerpniętymi z europejskiej tradycji. W błyskotliwy sposób ukazuje pułapki kulturowych mitów i obnaża naszą bezradność w porządkowaniu świata. Ale w odróżnieniu od tego, co obecnie dominuje w polskiej dramaturgii, stara się umieścić te ludzkie problemy w horyzoncie, który przekracza ich doraźność, a co najważniejsze, wskazuje wartości, których powinniśmy bronić, aby przetrwało to, co najbardziej ludzkiego zostało nam z człowieka. I w tym jest wyjątkowy.

(Tomasz Rodowicz)

Artur Grabowski przemyśliwuje świat – z uwagą. Czyta poetów i filozofów – nieprzypadkowo. Jako dramatopisarz zna i rozumie, jak mało kto, współczesne problemy formy dramatycznej, w której zawiera i w której odnajduje niedoraźne i niebanalne treści. To twórca, do którego teatr będzie wracał.

(Tamara Trojanowska)