Michał Bobrzyński jako namiestnik Galicji – między teorią a praktyką polityczną ……….35

W niniejszej pracy dokonano analizy działalności Michała Bobrzyńskiego jako namiestnika Galicji w latach 1908–1913 w kontekście jego poglądów teoretycznych dotyczących państwa i administracji. Autor, odwołując się do twórczości Bobrzyńskiego, w tym do jego fundamentalnego dzieła Dzieje Polski w zarysie, ukazuje jego wizję silnej, scentralizowanej władzy będącej gwarantem stabilności i sprawności państwa. Bobrzyński głosił konieczność budowy nowoczesnej administracji państwowej, zdolnej do przeciwdziałania anarchii i chaosowi społecznemu. W pracy przedstawiono jego działalność jako administratora Galicji, ze szczególnym uwzględnieniem podjętej reformy struktury namiestnictwa, reorganizacji urzędów oraz prób zwiększenia efektywności lokalnych starostw. Skoncentrowano się na próbie rozwiązania kwestii narodowościowych, zwłaszcza konfliktu polsko-ukraińskiego. Pokazano rozbieżność pomiędzy ideowym konserwatyzmem Bobrzyńskiego a realiami politycznymi wieloetnicznej Galicji, a także jego ograniczone możliwości działania w ramach habsburskiej struktury władzy. Starano się uchwycić napięcia między teoretycznym modelem silnej władzy a praktyką sprawowania rządów w prowincji o złożonym charakterze narodowościowym i politycznym.