Fenomen autorytetu literackiego Charlesa Bukowskiego .......... 205

Celem niniejszego artykułu jest analiza fenomenu autorytetu literackiego Charlesa Bukowskiego, ze szczególnym uwzględnieniem jego twórczości, społecznej recepcji oraz medialnej mitotwórczości. Bukowski, kontestując instytucjonalne formy uznania i odrzucając hierarchie literackie, paradoksalnie sam stał się autorytetem dla kolejnych pokoleń twórców i czytelników. Analizie poddano mechanizmy prowadzące do jego kultowego statusu – od recepcji twórczości w ramach wspólnot interpretacyjnych, które, jak wskazuje Stanley Fish, konstruują znaczenie tekstów niezależnie od ich autonomicznych właściwości, po komercjalizację jego wizerunku w popkulturze. W badaniach wykorzystano koncepcje Pierre’a Bourdieu dotyczące pola literackiego, Harolda Blooma opisujące agonistyczną przestrzeń literatury oraz teorię mitotwórczości Rolanda Barthes’a. Wyniki wskazują, że Bukowski funkcjonuje na styku literackiego autorytetu i fenomenu kultowego, redefiniując sposoby budowania znaczenia we współczesnej literaturze.