Kazachstan a Organizacja Układu o Bezpieczeństwie Zbiorowym – historia i teraźniejszość .......... 401

Proces rozpadu Związku Radzieckiego pociągnął za sobą szereg konsekwencji o skali globalnej. Jedną z najistotniejszych było rozwiązanie w roku 1991 Układu Warszawskiego, będącego przeciwwagą militarną ZSRR dla NATO. Nie oznacza to, że nowo powstała Federacja Rosyjska wyzbyła się dążeń do utrzymania spolaryzowanego, dwubiegunowego geopolitycznego podziału świata. Byłe republiki radzieckie, będące nowo powstałymi podmiotami państwowymi, samoistnie lub pod presją Moskwy zaczęły organizować się w nowe bloki polityczne, gospodarcze i militarne. W konsekwencji tych działań jeszcze w roku 1991 zainicjowano utworzenie Wspólnoty Niepodległych Państw jako alternatywy dla ówczesnej Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej. W sferze bezpieczeństwa natomiast, na podstawie porozumienia taszkenckiego, w roku 2002 utworzono blok militarny nazwany Organizacją Układu o Bezpieczeństwie Zbiorowym. Republika Kazachstanu, dysponująca znaczącym potencjałem gospodarczym i militarnym, również przystąpiła do obu tych organizacji, przy czym spuścizna po ZSRR w postaci dyslokowania części rosyjskiego arsenału nuklearnego wraz z poligonem atomowym w Semipałatyńsku, kosmodromu Bajkonur oraz dużą ilości sprzętu i techniki wojskowej na terytorium tej republiki stanowiła istotny czynnik wpływający na rolę i znaczenie Kazachstanu w systemie kolektywnej obrony Federacji Rosyjskiej. Niniejsze opracowanie przedstawia proces ewolucji doktryny obronnej Republiki Kazachstanu w kontekście funkcjonowania jej Sił Zbrojnych w ramach Organizacji Układu o Bezpieczeństwie Zbiorowym, zmian w potencjale militarnym oraz aktywności zarówno w ramach samej Organizacji, jak i poza nią.