Edmund Husserl. Redukcja do absolutu .......... 391

W artykule zostaje podjęty problem absolutnej świadomości, która według twórcy fenomenologii Edmunda Husserla jest warunkiem istnienia i pojawiania się świata i ego. Staram się w nim wykazać, że konstytucja sensu nie dotyczy osobowego ego ani ja transcendentalnego czy też transcendentalnej intersubiektywności. Mamy tu do czynienia z podwójnym rozumieniem samotożsamości. Oprócz osobowego ego, powiązanego ze wzrostem i edukacją (przez co podlega nieustannej korekcie), jest też ja transcendentalne – centrum, do którego odnoszę wszystkie swoje działania świadomości. Jedność, w której zachowuje się ja transcendentalne, jest zatem różna od jedności personalnego ego. Skończony okres mojego ja, jak i innych ja, będący już czymś ukonstytuowany nie może należeć do konstytuującego poziomu, w którym funkcjonuje absolut. Nie mogę patrzeć na innych jako nadających sens światu, ponieważ są oni dani wraz z transcendencją i horyzontalnością świata. Absolut to podstawa, która wykracza poza każde ego, przez co zawsze sugeruje innych. Warunkiem konstytucji rzeczy, jak i samych przeżyć jest absolutna świadomość, której doświadczenia są przed indywidualne i uniwersalne. Badanie problemu absolutu nie sprowadza się zatem do sposobu prezentacji rzeczy, lecz do uchwycenia czystych fenomenów jako danych absolutnych. U Husserla mamy do czynienia z opisami praw i procesów, poprzez które czysta świadomość urzeczywistnia świat i ego. Poziom pierwotnej faktyczności to poziom, na którym nie ma ego, które mogłoby być solipsystycznym punktem odniesienia. Redukcja odkrywa pewien absolutny strumień, który nie potrzebuje żadnego ukonstytuowanego wyniku swoich działań, aby istnieć. Konstytuująca podstawa może być uważana za niezależną, bo nie ma konkretnych powiązań za swoimi ukonstytuowanymi rezultatami. To pole doświadczenia poprzedzające konstytucję rzeczy. Absolut nie jest jednak czymś poza światem, lecz jest ostateczną subiektywnością, która realizuje się w człowieczeństwie. Aby w pełni zrozumieć redukcję i odkryć absolutną świadomość, należy odkryć ją nie jako człowiek, lecz z perspektywy tego co obiektywizuje się w ludzkiej subiektywności. Redukcja musi być redukcją nie solipsystyczną, wychodzącą poza jednostkę.