Polityka jako powołanie albo jak być konserwatywno-liberalno- -chrześcijańskim republikaninem .......... 39

Wspomnienie prof. Miłowita Kunińskiego (1946–2018), stanowiące przyczynek do historii współczesnej polskiej filozofii polityki, w naturalny sposób skłania także do zastanowienia się nad istotą polityki traktowanej jako powołanie. Sięgnięcie do pojęć stosowanych przez Maxa Webera („życie dla polityki” odróżnione od „życia z polityki”, „typ idealny”), a przede wszystkim do spuścizny antycznego republikanizmu, chrześcijaństwa oraz do nowożytnej – liberalnej i konserwatywnej – filozofii politycznej pozwala w filozofii traktowanej jako powołanie dostrzec życie dla polityki, polegające na aktywności teoretycznej, a ściślej, na rozumnej, rzetelnej i roztropnej refleksji nad istotą polityki. Refleksja ta z kolei odnajduje w polityce – w polityce, jaką być ona powinna – połączenie roztropnej władzy oraz rozumnego projektu, nienaruszające osobistej wolności jednostek poddanych tej władzy, tak samo jak teoretyczna refleksja nakierowane służebnie na dobro całej wspólnoty i podobnie jak ona mające zarazem transcendentną perspektywę.