Odrabianie „lekcji (nie)obecności”, czyli o dziecięcej literaturze Holocaustu w metodyce nauczania polskiej kultury i literatury .......... 99

Zainspirowana rozważaniami Agnieszki Kani z książki Lekcja (nie)obecności. Dziedzictwo polsko-żydowskie w edukacji polonistycznej i trafnym przypomnieniem o wieloetnicznej polskiej tożsamości, Grossman analizuje polską literaturę dziecięcą, która od ponad 20 lat stała się przedmiotem refleksji akademickiej takich badaczy, jak K. Zabawa, G. Lasoń-Kochańska, G. Leszczyński; a w literaturze anglojęzycznej P. Hunt, C. Butler, Ch.C. Leland, E. Arizpe, E. Finer oraz L. Kokkola. Pytanie o to, na jakim etapie nauczania języka polskiego jako obcego i kultury polskiej warto włączyć literaturę dziecięcą i jak ją owocnie wykorzystać do wprowadzenia tak trudnych tematów, jak Holokaust, stanowi ramę rozważań na podstawie powyższych publikacji i doświadczeń pedagogicznych autorki z ostatnich 20 lat. Rozpatrując tę kluczową kwestię, Grossman omawia wybrane teksty, które z różnych powodów stanowią źródło rozwiązań merytorycznych i metodycznych w odrabianiu zaniedbanej lekcji o polsko-żydowskim dziedzictwie. W podsumowaniu zachęca zarówno polonistów krajowych, jak i zagranicznych do dalszej dyskusji, a także do wykorzystania tych ciekawych i inspirujących źródeł jako cennych pomocy naukowych, które promują inkluzywność, wzajemny szacunek i zrozumienie odrębności etnicznych w glottodydaktyce polonistycznej.